Sat, 13 Jan 2001
Namaste,
De tijd vliegt als je het naar je zin hebt en als alles om je heen zo langzaam gaat…..
Ik zou nu al zowat een boek kunnen schrijven. Mijn eerste 2 dagen waren in Delhi, waar ik meteen de eerste dag al met een onbetrouwbare kerel te maken kreeg: ik ben zomaar ergens ver van waar ik wezen moest gedropt door een autorishawdriver, omdat hij me eigenlijk alleen heen en terug wilde brengen i.p.v.heen. Zoek het dan maar weer uit. Gelukkig heb ik geen haast, uiteindelijk ben ik wel op de plek van bestemming aangekomen gelukkig.Ben blij dat ik geen horloge mee heb, want volgens mij zou ik dan gek worden van alle uren wachten.Ik had het al snel gezien in Delhi (op alle leuke hebbedingen na dan) en heb de bus naar Jaipur genomen,waar ik ongeveer 2 dagen wilde blijven.
Dit werden er 6…. Leuke mensen ontmoet en vast meer van de cultuurgeproefd dan wanneer ik in een groep had gereisd. Ik verander langzaam in een Indische nu…ik kan nu eindelijk gewoon een bindi op m’n voorhoofd dragen zonder dat iemand het vreemd vindt. Waarschijnlijk ben ik in m’n vorige leven een Hindu ofzo geweest, want ik voel me erg thuis hier als het gaat om de kleding ende sieraden e.d.,tenslotte draag ik al zoveel jaren teenringen, enkelbanden en Indische kleding..
Heerlijk land…op de hygiene na dan. Oh ja, en de mannen zijn hier ook niet erg aantrekkelijk : ze stinken en zijn echt vies.De vrouwen daarentegen vindt ik prachtig! Wat de binnenkant betreft valt het me op dat er veel respekt is en dat de mensen erg gevoelig zijn.De mannen lopen hier gezellig hand in hand en kruipen tegen elkaar aan omdat ze goede vrienden zijn . Vind ik echt top! Wat de dieren betreft: het barst hier van de koeien, geiten en honden; ik heb natuurlijk alweer een cobra om m’n nek laten leggen, de muizen lopen rond je voeten als je aan de koffie zit, en laatst stal een aap m’n ciapati van m’n bord.
Het douchen hier is ook leuk: een koude douche en een emmer met warm water. Soms duurt het een uur voordat er warm water is omdat de geiser eerst aanmoet. Ik voel me viezer dan ooit, maar het is oké. Het went al een beetje. De armoede is naar mijn idee erger dan wat ik in Mexico heb gezien. Er wordt erg veel gebedeld, veel mensen slapen in kleine tentjes tussen de andere huizen, op een vuilnisbelt bij een drukke weg of gewoon op straat. De nachten zijn behoorlijk koud en al vanaf het eind van de middag worden er vuurtjes gestookt waar omheen mensen zich warmen. Het is niet te beschrijven hier…eigenlijk zou iedereen India eens moeten kunnen zien, ruiken, proeven, voelen, horen, ervaren…om te beseffen hoe ongelooflijk (te) goed wij het hebben, in materieel opzicht dan.
Gisteren naar Pushkar en Asjmer geweest en daarna de nachtbus naar Udaipur genomen. Hier zit ik nu in een gezellig backpackersguesthouse. Eigenlijk wel prettig om eens tussen de toeristen te zitten. Had ik me net aangepast aan de plaatselijke bevolking door in een punjabi-suit te lopen en op sandalen (de straten hierzijn minder vies dan in Jaipur). Ach het draagt wel lekker en ik heb nu minder last van mensen die hun kinderen me laten aanraken en van jongens die om meheen staan te staren…..wel handig dus voor de alleengaande vrouw…
Ik ga dit bericht snel verzenden voor ik weer opnieuw kan beginnen.
Ik ben namelijk al weer bijna 3 uur bezig en elke keer gaat er iets mis……
Handig hoor,email, maar het moet wel werken…..
Shanti, Hanneke
20 januari
Namaste,
Alles gaat goed hier, ik heb het nog steeds heel erg naar m’n zin en ik ben gezond! Ik ben inmiddels al 5 keer door een mug gestoken, wat ik hier i.v.m. met de kans op malaria niet echt lekker vind.
Ik hoor van veel mensen die al een aantal dagen ziek zijn geweest en ik schijn me hierop te moeten voorbereiden. Ach, ik ben erg oplettend met wat ik eet en drink en qua hygiene en meer kan ik niet doen, dus ik zie wel. Van een tijdje op bed kom ik wel tot rust eigenlijk en nu niet zo… Ik ontmoet zoveel leuke en lieve mensen hier! Niet alleen Indiers maar ook andere reizigers. Het valt me op dat er erg veel mensen alleen reizen, ook veel vrouwen. Het kan ook makkelijk, want als je wilt hoef je nooit alleen te zijn! Het is zelfs moeilijk om m’n dagboek bij tehouden! Wat de veiligheid betreft valt het me reuze mee. Ik heb (nog) geen slechte ervaringen qua diefstal en ik hoor van andere reizigers dat het hier juist veilig is…. Het eten vind ik erg lekker, de meeste mensen eten hier ook vegetarisch. Vooral dahl en ciapati wordtveel gegeten, verder wordt er van alles gebrouwen van de groenten die hier te krijgen zijn: bloemkool, tomaten, (rode) wortelen, aubergientjes. En voor 5 piek heb je je buik vol!
Had ik al geschreven over al m’n vrienden? Het eerste wat men hier van je wil weten is waar je vandaan komt. En altijd kennen ze wel ‘een vriend’ in Holland. Een autorickshawdriver zei me dat ik beter een bekende plaats kon noemen, want anders zeggen ze tegen de volgende Hollander dat ze iemand in Haarlem kennen…dus vanaf nu kom ik uit Amsterdam. Dat kennen ze tenminste ook nog. Het volgende wat ze meestal vragenis m’n ‘birthday’ (vooral in Jaipur), m’n werk en of ik getrouwd ben. In het begin was ik nog eerlijk (in scheiding), maar ik leer langzamerhand te ‘liegen’. Best grappig om te doen. M’n beste was nog dat ik een half jaar geleden met een Indier ben getrouwd en in Jaipur woon…
Er is hier erg veel leuks te koop en als je maar even kijkt is het “come in my shop, I can show you my ….” En als je eenmaal binnen bent en een prijs wilt weten is het standaard antwoord “no problem”. Eerst uitzoeken wat je allemaal hebben wilt en dan maken ze voor jou een ‘speciale’ prijs. En als je hebt besloten om bijv. een broek te kopen krijg je de rest van de winkel te zien , of je geen bedcover wilt of een kussensloop of………..
Nog even wat hoogtepuntjes:
week 1: Delhi – Jaipur
(Over Delhi heb ik al geschreven) In Jaipur heb ik met foto en al de plaatselijke krant ’the Hindustan Times’ gehaald! Een interview over of Jaipur een ‘pink city’ moest blijven of een “green city’ moet worden. Ze willen namelijk van hogerhand wel iets aan het milieu gaan doen. Een hele klus lijkt me! Jaipur was net zo’n smerige stad als Delhi, maar ik heb er een leuke tijd gehad met een aantal Indische boys.Ze zijn hier allemaal gek van de film ‘Dahdkan’ en overal hoor ik de muziek nu ook. Ik hoop ’em nog een keer te kunnen zien.
week 2 : Pushkar – Ajmer – Udaipur
De eerste 2 plaatsen heb in in een sneltreinvaart gezien. Een bekende moskee waar ik helemaal kriebelig van werd en waar ze overal geld voor wilden hebben en een Brahmatempel inclusief een soort offer in het meer aldaar waar ik er ook ingeluisd ben wat geld betreft. Wat ik daar precies deed weet ik niet maar ik heb daar aan jullie gedacht en bloemen voor jullie in het water gegooid…. Udaipur was een verademing na de rest. Even weer lekker alleen en het was daar schoner. Waarschijnlijk vanwege alle zwijnen daar die het afval opvreten.
De apen hier hebben een zwart bekkie. Ik heb veel van de niet-toeristische kant van de stad gezien dankzij een echt heel aardige autoriksjachauffeur (nu maar eens op z’n Hollands). We bleken een gezamelijke ‘kennis’ in Haarlem te hebben, wat voor hem een aanleiding was om voor me te zorgen voor wat betreft het vervoer en het verkennen van de omgeving. Heel prettig was dat. Ik heb er ook een 15 jarige vriendin bij. Een schatje.Ze wilde graag adressen uitwisselen en vriendinnen worden doordat ze het zo leuk vond dat ik er als toerist net zo bijliep als de vrouwen daar. Een andere grappige ervaring was dat een jongen me steeds weer tegenkwam en graag wat wilde afspreken. Hij zei dit normaal niet te doen met toeristen, maar hij zag mij als een ‘surprise of God’ (hihi).
Ben ermaar niet op ingegaan …
week 3 Mount Abu – Jaisalmer
Ik ben nu in Jaisalmer en morgen, eehh over 5 en een half uur, vertrek ik naar Jodhpur. Dit is 5 a 6 uur met de bus en van daar verwacht ik de bus (liever de trein maar die zit al vol) naar Agra te nemen. Deze doet er 14 uur over en ik kom ongeveer 6am aan dan. Hierover later meer.
Ik ga nu snel een paar uurtjes slapen, Veel liefs en…shanti shanti!! Hanneke
29 januari
Lieve allemaal,
Allereerst bedankt voor al jullie emailtjes. Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet iedereen persoonlijk terug kan mailen… Ik begrijp dat er een aantal van jullie ongerust zijn i.v.m. de aardbeving. Ik heb er zelf gelukkig niets van gemerkt, maar ik begrijp dat ik niet veel langer in Mont Abu had moeten blijven! Eng idee.. I’m still alive!
week 3 : Jodhpur – Agra – Fatehpur Sikri – Kanpur – Sonauli – Kathmandu
Zoals gepland, ben ik zeer vroeg in de ochtend uit Jaisalmer vertrokken naar Jodhpur, waar ik om ongeveer11 am aan kwam. Eerst nog geprobeerd om de trein te nemen , maar tevergeefs, ik moest echt met de nachtbus. Mooi wat tijd om deze ‘blue city’ te bekijken. En…de zoon van de rickshawdriver te knippen. Hij was met zijn vader mee omdat hij naar de kapper moest en ach… ik had de tijd..
De vrouwen worden hier in een beauty parlour door vrouwen geknipt en de mannen op straat door…mannen. Op m’n knieen, op straat, met een mega onhandelbare schaar. Grote hilariteit. Binnen een mum van tijd stonden er 30 mensen om me heen. Leuke ervaring was dat. De bus vertrok om 17pm en ik had na wat vervelende ervaringen met mannen naast me in een bus gevraagd om een plek voorin, het liefst naast een vrouw. Het was weer een man en ja hoor, weer een vervelende. Onmogelijk om naast te slapen. Nadat ik dit tijdens een stop onderweg had gemeld aan en van de chauffeurs was hij rustig gelukkig. Dit werkt dus! Ik had in Fatehpur Sikri afgesproken met een Duitse jongen die ik in Mont Abu had ontmoet, om samen naar Kathmandu te reizen. Hij heeft een geweldige’ woonwagen’ (gezellig woord), een oude legertruck van 5 ton omgebouwd en is hiermee vanuit Duitsland gekomen in augustus. Echt te gek! Dit was natuurlijk een unieke kans om zo’n eind samen te reizen. Geen enge mannen en goed gezelschap. Een heel andere manier van reizen, veel te zien, heel vrij en met lekkere muziek…
Het verkeer hier is echt een chaos trouwens. Volgens mij zijn er geen regels hier. En dan ook nog links rijden….Het koste wat meer tijd, maar we hebben elkaar gevonden in F.S.
De volgende dag de Tah Mahal bekeken in Agra. Je schijnt dit gezien te moeten hebben dus ook deze toerist heeft er 970 Rs voor betaald!!! Oke het was erg mooi en ..het idee dat iemand dit voor zijn liefje heeft gebouwd…
De eerstvolgende stop was in Kanpur. De meest vervuilde stad die ik tot nu toe heb gezien. Echt zo ongelooflijk smerig! De volgende stop was Sonauli, de grensovergang naar Nepal. Na een half uur rijden veranderde de omgeving drastisch. Zoveel groen en bomen en ruimte! Een paradijs gewoon, zeker in vergelijking met India! De mensen zijn ook schoner. De mannen stijlvoller gekleed en de vrouwen dragen veel roodtinten en paars.Echt wat voor mij dus.Hier wil ik blijven…………..
De weg van Hetauda naar Kathmandu was al net zo mooi en kronkelde door de bergen omhoog tot 2500 meter. Zo rustig..! Dit stuk alleen al was een reis van ruim 10 uur, maar ging snel voorbij en mocht van mij nog wel langer duren. Op de top hadden we een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van de Himalaya! Ook op de weg hier lag sneeuw, dus kon ik toch nog even sneeuwballen gooien! Ik ben de dagen nu echt aan het kwijtraken…maar ik geloof dat ik donderdag in K aankwam.
Wat het shoppen betreft is het hier ook weer heel aantrekkelijk. Ik denk dat ik mijn garderobe voor de komende jaren ga aanschaffen, dan hoef ik in Holland tenminste niet meer.
De mensen hier zijn ronder, chineser en erg vriendelijk. Je kunt wel merken dat ze gewend zijn aan toeristen want je wordt hier (eindelijk) met rust gelaten en de prijzen zijn in eerste instantie erg hoog. Je kunt makkelijk tot een kwart van de prijs afdingen!
Jullie begrijpen het al wel, ik geniet enorm en eerlijk gezegd zou ik nog wel een jaar kunnen reizen. Maar, aan alle leuke dingen komt een eind…. en komen er andere leuke dingen voorin de plaats.
Een warme groet, shanti, Hanneke
5 februari
Namaste! It’s me, Hanneke, again….
Week 4 : Kathmandu – Patan
Ik had veel plannen in Nepal, maar ik heb me zo goed vermaakt in Kathmandu dat ik eigenlijk erg lui ben geweest. Dat is geloof ik ook wel een beetje de bedoeling van vakantie, toch? Nu snap ik het!
In Kathmandu heb ik twee Duitse vrienden ontmoet van de jongen met wie ik heb gereisd. We zijn een paar dagen met elkaar opgetrokken en onder andere op de motor naar Patan geweest. Geweldige tempels en mooie oude huizen daar…Jammer alleen dat alles zo verwaarloosd wordt! Verder in Kathmandu rondgelopen, op de tempels genoten van het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van de Himalaya en de markt en de mensen.
In vergelijking met India barst het hier van de internetcafe’s en de uitgaansgelegenheden.
In een van de restaurantjes hier speelde een leuke band en ik kreeg ineens zo’n zin om daar te zingen! Ik had de kans om het laatste nummer te zingen, maar helaas, ze kenden niets van mijn repertoire…………. Dus kom ik volgend jaar (of eerder) terug voor een herkansing! Leuk!
Voorbereid op een trekking in de Himalaya, had ik heel wat warme kleding bij me, maar ik schaam me bijna omte zeggen dat ik er geen energie voor en zin in had.Daarbij was het ook heel erg koud (min 20) en lijkt het me leuker om dit met iemand samen te doen. Het laatste gold ook voor een jeepsafari tussen de tijgers. Misschien volgende keer dan maar….
Na een week relaxen, leek het me toch wel ‘zinnig’ om verder te reizen en zaterdag ben ik naar Varanasi gevlogen. Dit was ongeveer 23 uur sneller dan de bus! Het was wel vreemd om weer terug te komen in India. En verbazend hoe snel het weer went om je tussen de koeien en het afval te bewegen.
Meteen de eerste dag heb ik Saskia uit Haarlem ontmoet, zoals gepland. Zij is hier al langer en maakt me hier wegwijs. Gisteren zijn we aan de Ganges gaan zitten om de sfeer te proeven en te genieten van de zon. Dat was een prettige inkomer, want de volgende ervaringen waren wat bizarrer. Zoals de lijkverbrandingen… .Al de sadu’s waarvan je niet weet of ze echt zijn of niet. Sommigen proberen je te vangen met hun ogen met alle riskante gevolgen vandien. Vooral de naakte sadu’s. De politie laat ze vrij gaan vanwege hun gevaarlijke geestelijke en lichamelijke krachten. En ondertussen gebeuren hier de meest gruwelijke dingen. Saskia kent hier een aantal mensen die zich erg over ons bekommeren, wat wel een prettig en veilig idee is. Wel vreemd ook overigens voor de Westerse zelfstandige vrouw….
Vandaag naar Sarnath geweest en morgen gaan we samen naar Bodhgaya, een van mijn reisdoelen. Ik hoop dat het met jullie allemaal ook goed gaat. Het is erg leuk om af en toe email te ontvangen van jullie. We zitten hier geregeld om de beurt te genieten en te lachen in het internetcafe….
Dikke knuffel voor jullie allemaal, Hanneke
13 februari
Namaste, Ik word een beetje lui……Maar hier volgt dan toch een verslagje van
week 5 Varanasi – Mughal Serai – Gaya – Bodhgaya
De nachten in Varanasi waren kort. M’n kamer heeft uitzicht op de ‘Golden Temple’, waar de hele dag luid gebeden wordt.Overdag galmt het via luidsprekers door de straten, zo hard dat je nauwelijks een woord kunt wisselen. Het gaat door tot 1 am ‘s nachts, om 1.30am gaan de honden blaffen en de apen gillen. Om 5am beginnen de gebeden weer, heel doordringend, maar ik voel me er niet echt door aangesproken. Het bed is keihard, zoals overal, dus het was niet zo heel erg om verder te reizen.
In de steegjes hier krioelt het van de pelgrims, veleHindu’s met bloemen, wierook, soort mannasnoepjes en meer offers voor de goden. Het gaat maar door. Blanke vrouwen mogen de tempels hier niet in, en foto’s maken is streng verboden. Probeer het ook maar niet stiekem vanaf het dak, want overal staan ’guards’. Op mijn eigen schoenen loop ik al niet meer omdat het hier te smerig is voor woorden. Heb maar een paar teenslippers gekocht voor 35 roepies (nog geen 2gulden), alleen is het nu nog wel oppassen dat je niet uitglijdt in de koeienstront, bloemen, afval of kwatten. Aan de Ganges is het heerlijk om te zitten en mensen te kijken, daar is de sfeer zo anders. Je kunt er normaal ademhalen! Voor de rest is het namelijk geen overbodige luxe om een sjaaltje te dragen, wil je niet vergiftigd worden door de diesel, de rook van al het verbrande afval en de strontlucht.
Ja, echt waar, dit is Varanasi.
Een van mijn ‘missies’ was Bodhgaya, vanwege mijn interesse in het (Tibetaans) boeddhisme. Helaas was de meeting waar ik zo graag naar toe wilde net een paar dagen afgelopen…..
Saskia is met me mee gegaan. We vertrokken vroeg om de trein naar Gaya te nemen en vandaar met de bus o.i.d.naar Bodhgaya, maar…..we waren op tijd, zaten lekker aan het fruit op het perron, ons weer verbazend over de starende mensen om ons heen en …..misten onze trein. Hij ging van een ander spoor!
Dus hebben we Mughal Serai bekeken (waar het station is) en gewacht tot 3.45 pm.
Deze trein was een ’passengerstrain’, en deed er ruim een uur langer over. Er was geen zitplaats, dus zaten we op de grond totdat we zowat ingeklemd werden. Moeders laten hun kinderen op de grond poepen en piesen en het ligt bezaaid met pindadoppen en peuken. Het werd vroeg donker en de sfeer veranderd dan drastisch! Onheilspellend…Geen kleur meer en alleen stof en smog.
Ook de mensen pakken zich zo in hun sjaals dat ze ermaar naargeestig en onbetrouwbaar uitzien. Gelukkig konden we het laatste stuk zitten en hadden we uiteindelijk een gezellige conversatie met een paar schooljongens die hun Engels oefenden.Tegen 9pm waren we in Gaya, waar we overnachtten. De volgende dag dan uiteindelijk naar Bodhgaya met de autoriksja. Hij moest omrijden omdat hij werd gewaarschuwd voor controle, en hij had geen papieren (bij zich?).
Maar, Bodhgaya is mooi, groen, rustig, de auto’s toeteren niet en er lopen heel wat geinige monks rond. Heel veel bedelaars ook, velen zitten er gewoon omdat het zo makkelijk is om hier aan geld te komen. En veel mensen geven geld i.v.m. hun eigen betere reincarnatie…
We hebben veel mooie boeddhistische tempels gezien, mensen gekeken, het volle maanfeest in de belangrijkste tempel meegemaakt (kaarsen op elke vierkante decimeter van elke tempel, Tibetaanse dansen zang, uitdelen van snoep en koek aan iedereen..)
Verder gewoon genoten van de goede sfeer hier.
Veel liefs en shanti’ Hanneke
16 februari
Kort op elkaar, maar ik realiseer me dat week 6 al om is!
Bodhgaya – Varanasi – Jaipur
Vanuit Bodhgaya met de bus terug gegaan naar Varanasi. Om 6am vertrokken we en het zou ongeveer 8 uur duren. Na 4 files vanwege ongelukken – er liggen geregeld bussen en trucks op hun kant omdat ze hier als gekken rijden – stonden we na 11 uur op de brug van Varanasi in de file, vanwege de spits….Ben toen maar op het dak geklommen om onze rugzakken eraf te halen. Het was sneller om te lopen nu en we waren het zat. Rare Indo’s….Nu werden we natuurlijk weer belaagd door mannen die ons in hun auto – of fietsriksja wilden vervoeren…
Terug in hetzelfde guesthouse. Een paar dagen geleden is er weer iemand vermoord in de straat…. Ik wilde hier nu maar niet te lang meer blijven ! Nog even genoten van de sfeer bij de Ganges, lopen we ineens weer langs een brandend lijk .Oh ja, om het nog luguberder te maken, kwam er laatst een dode naakte man langs, aan handen en voeten gedragen door een paar mannen (uit het water gevist) en even later kwam hij ingepakt op een groentewagen langs in de straat. Leven en dood ligt hier erg dichtbij elkaar…Net als rijkdom en armoede.
Op valentijnsdag heb ik de nachttrein genomen naar Jaipur. Om 5.25pm vertrokken uit V en om 2pm de volgende dag arriveerde ik in Jaipur. Ik heb vreselijk tegen deze reis opgezien doordat ik de nachten hier niet prettig vind, doordat er zoveel gestolen schijnt te worden in deze nachttreinen, omdat het koud is en tocht en omdat ik verwachtte niet tekunnen slapen. Het is me in alles meegevallen! Bagage vastgeketend, ogen dicht en de tijd vloog doordat ik veilig, rustig en lang heb geslapen! De reis naar huis is voor mijn gevoel al begonnen nu. Ik vind het jammer om weg te gaan, maar aan de andere kant ‘groei’ ik er nu naar toe, door dev oorbereidingen die ik moet treffen. En eerlijk gezegd, ben ik er ook bijna klaar voor en kijk ik erook naar uit om jullie allemaal weer te zien en mijn leventje in Holland weer op te pakken. Er zijn genoeg leuke dingen die op me wachten.
Oh ja, de musical….heb ik geen fans..? Ik begreep dat niemand van jullie om kaarten heeft gebeld? Oke, hoef ik ook niet zenuwachtig te zijn!
Hier in Jaipur heb ik mijn ‘vrienden’ weer opgezocht.Toch wel leuk om ergens terug te komen waar je al wat vertrouwd bent. Gratis en snel vervoer op de brommer, gezellig samen op een rooftop gegeten en vanavond verwacht ik dat ik eindelijk eens naar de bioscoop kan om een Indische film te zien in de bekende bios hier. Jullie horen het wel.
Hoop dat alles met jullie oke is! veel liefs, Hanneke
21 februari
Wed, 21 Feb 2001 namaste lieve allemaal, voor de laatste keer…….
week 7 Jaipur – Delhi
En eindelijk heb ik eens een typische Indiase film gezien! Een mengeling van komedie, drama, thriller, actie en musical… .je moet het eens gezien hebben of je er van houdt of niet..
Na 1 1/2 dag ben ik met de bus naar Delhi teruggegaan. Een lekkere rit in een luxe bus met m’n eigen muziek. Even in m’n eigen wereldje; verwarrend om dan ineens langs ‘German gardens’ met ‘Dutch roses’ te rijden. Ja, ik was nog wel in India gelukkig, want er zat iemand langs de weg te poepen. Het uitzicht veranderde steeds meer: hoge kantoorgebouwen, parken, borden ‘say no against plastic’ en ‘keep Delhi green’, dingen die ik me van de eerste dag hier niet kan herinneren. Een groot kontrast met de andere plaatsen waar ik ben geweest! Alsof ik al dichter bij huis kwam.. Zes weken geleden wist ik niet hoe snel ik Delhi moest verlaten en nu eenmaal terug viel het me reuze mee! Hetzelfde hotel leek schoon nu en er zijn hier ook gewone eerlijke riksjachauffeurs…
Na alle gewenning zal het wel vreemd zijn om weer thuis te zijn. Opnieuw een cultuurshock?
Ik zal India vast missen, maar ik weet nu ook dat Holland mijn thuis is.
Het werd nog rennen en vliegen om op tijd op het vliegveld te zijn, door al het wachten op iedereen, en eigenlijk kon het me ook niet veel schelen. Als afscheid van India probeerde de taxichauffeur me nog even af te zetten door ineens meer geld te vragen dan afgesproken…tja, dit was India…
En nu…. ben ik weer thuis!!!!!! Veilig en gezond!
Jullie allemaal bedankt voor de interesse in mijn reisverslagjes, het medeleven en de lieve reacties!!!!
Go with the flow…………… shanti, shanti prema,
Hanneke